حمیدرضا پیروان؛ محمد کریمی خالدی؛ ضیاءالدین شعاعی؛ رامین ساریخانی
چکیده
در این تحقیق، واگرایی مارنهای جنوب استان تهران در ناحیه حسنآباد و جنوب ورامین شامل مارنهای محیط خشکی سازند قرمز بالایی واحد M3 و آبرفت مارنی پلیوسن واحد Plm در شیبهای پنج، 20 و 40 درصد و در سه شکل فرسایش سطحی، شیاری و خندقی بررسی شدند. بر این اساس، از سازندهای مارنی یاد شده، بر اساس شکل فرسایش غالب، تعداد 20 نمونه تهیه شد. ...
بیشتر
در این تحقیق، واگرایی مارنهای جنوب استان تهران در ناحیه حسنآباد و جنوب ورامین شامل مارنهای محیط خشکی سازند قرمز بالایی واحد M3 و آبرفت مارنی پلیوسن واحد Plm در شیبهای پنج، 20 و 40 درصد و در سه شکل فرسایش سطحی، شیاری و خندقی بررسی شدند. بر این اساس، از سازندهای مارنی یاد شده، بر اساس شکل فرسایش غالب، تعداد 20 نمونه تهیه شد. برای دستیابی به هدفهای از پیش تعیین شده، آزمایشهایی نظیر دانهبندی، حدود آتربرگ، تحلیلهای شیمیایی نظیرکاتیونها و آنیونها، SAR ،TDS ،EC و هیدرومتری دوگانه و پینهول انجام شد. نتایج حاصل از آزمونهای هیدرومتری دوگانه بر روی 18 نمونه، فقط سه مورد واگرایی کم را نشان میدهد که شامل مارنهای واحد M3 در نمونه دستنخورده برداشت شده از ایستگاه 1 با شکل فرسایش خندقی، نمونه ایستگاه 2 با دامنه با شیب 40 درصد و فرسایش سطحی و ایستگاه 5 با شیب پنج درصد با شکل فرسایش آبراههای است. طبق آزمایش پینهول انجام شده، از 17 نمونه تحت بررسی، 12 نمونه غیر واگرا و پنج نمونه با واگرایی کم تا متوسط بهدست آمد. در آزمایش پینهول، عمده مارنهای با اشکال فرسایش آبراههای و برخی از نمونههای با فرسایش خندقی، واگرایی کم تا متوسط نشان دادند. سایر اشکال فرسایش سطحی و شیاری رفتار غیر واگرا نشان دادند. بر اساس خصوصیات شیمیایی کل املاح موجود (TDS) در نمونه و نسبت درصد سدیم (PS)، بیشتر نمونهها در نمودار شیمیایی کاساگراند در محدوده خاکهای واگرا، یک نمونه در مرز واگرایی با شکل فرسایش سطحی و یک نمونه در محدوده خاکهای با احتمال 50 درصد واگرایی با شکل فرسایش شیاری قرار میگیرد. در آزمایش شرارد اصلاح شده، بهعکس، تمامی نمونها غیر واگرا هستند که نتایج آن با هیچ یک از روشهای بهکار رفته انطباق ندارد و لذا، این طبقهبندی مورد قبول نیست. روش شیمیایی آفریقایی نتیجه بهتری نسبت به سایر روشهای شیمیایی نشان داد. در این روش، نیمی از نمونهها واگرا و نیمی دیگر غیر واگرا طبقهبندی شدند. بر اساس معیار شیمیایی و فیزیکی، پدیده واگرایی در تمامی اشکال فرسایش سطحی، شیاری، خندقی و آبراههای دیده شده است. از این روش، چنین نتیجه میشود که خاکهای مارنی تحت تأثیر عوامل فیزیکی و شیمیایی استعداد واگرایی را دارند، حتی اگر در زمان نمونهبرداری اشکال فرسایش سطحی و یا شیاری را نشان دهند. به بیان دیگر، در این خاکها به شرط فراهم شدن سایر شرایط لازم از جمله درجه شیب و میزان تمرکز رواناب، امکان توسعه فرسایش سطحی و شیاری به خندقی و تونلی و یا آبراههای فراهم است.