رضا طلایی
چکیده
در این مقاله در برآورد خطر و ریسک زمین‌لغزش به‌ترتیب از مدل‌های توابع مطلوب و فازی استفاده شده است. پیش‌بینی ناپایداری‌های دامنه‌ای طی یک فرایند دو مرحله‌ای انجام شد. در مرحله اول، 75 درصد از پیکسل‌های دارای زمین‌لغزش که در آن‌ها در 50 سال گذشته زمین‌لغزش جدید با شدت متوسط و یا متوسط به بالا رخ داده و یا حداقل زمین‌لغزش‌های ...
بیشتر
در این مقاله در برآورد خطر و ریسک زمین‌لغزش به‌ترتیب از مدل‌های توابع مطلوب و فازی استفاده شده است. پیش‌بینی ناپایداری‌های دامنه‌ای طی یک فرایند دو مرحله‌ای انجام شد. در مرحله اول، 75 درصد از پیکسل‌های دارای زمین‌لغزش که در آن‌ها در 50 سال گذشته زمین‌لغزش جدید با شدت متوسط و یا متوسط به بالا رخ داده و یا حداقل زمین‌لغزش‌های موجود یک‌بار و یا بیشتر حرکت دوباره داشته‌اند، به‌عنوان گروه تخمین وارد مدل شدند. در مرحله دوم، دقت نقشه خطر با استفاده از روش منحنی ROC و بر مبنای 25 درصد از پیکسل‌های دارای لغزش که در مدل وارد نشده‌اند، تعیین شد. ریسک زمین‌لغزش تابعی از پتانسیل خطر آن و پتانسیل خسارت بر منابع است. پتانسیل خطر و خسارت منابع موجود معمولاً به‌ترتیب از نقشه پهنه‌بندی خطر و نقشه کاربری و پوشش گیاهی منطقه به‌دست می‌آید. با ترکیب دو ماتریس پتانسیل خطر و پتانسیل خسارت منابع و با استفاده از عملگر ضرب فازی، منطقه از نظر ریسک زمین‌لغزش پهنه‌بندی شد. با توجه به اینکه سطح زیر منحنی 0.795 می‌باشد، صحت مدل احتمال به‌کار رفته نیز برابر 79.5 درصد است. بر اساس نتایج به‌دست آمده از اجرای چنین مدل ترکیبی، 13.8 درصد از محدوده در پهنه‌های با طبقه ریسک بالا و خیلی بالا و 78.1 درصد از مساحت منطقه در طبقات ریسک بسیار پائین و پائین قرار می‌گیرد. نتایج این پژوهش در برنامه‌ریزی‌های توسعه منطقه و تعیین کاربری‌ها قابل بهره‌برداری است.
